پیامبری متولد شد

می خواستم تولدت را تبریک بگویم، اول قصد داشتم که گروکشی کنم و تا کادوی تولدم را که بیشتر از شش ماه است که نداده ای ندهی برایت اینجا ننویسم، و بنویسم که برایت نمی نویسم تا برایم ننویسی! دروغ چرا، دلم نیامد. بعد خواستم قجری بنویسم، به یاد نامه ای که برایم خواندی و من برایت نخواندم، راستش را بگویم که می خواستم بخوانم، اما وقتی خواندی، درعالم بچگی خجالت کشیدم از بس که ساده نوشته بودم و پرت و پلا و از بس که تو خوب نوشته بودی، خیلی خوب! عالم بچگی بود دیگر، تو قجری می نوشتی و من به زور حتی می فهمیدم، حافظ از بر بودی و من هنوز که هنوز است حافظ نمی دانم! برای خودت پخی شده بودی و من هنوز ماشین بازی می کردم! دروغ چرا، دیدم بلد نیستم که قجری بنویسم. بعد یاد روزهایی افتادم که مولانا از بر می کردی و حافظ می خواندی و من باز نظاره می کردم و لذت می بردم، خواستم شعری برایت بنویسم، دروغ چرا شعری برایت نیافتم که دوست داشته باشم روز تولدت اینجا بگذارم، شاید از بس که سوادم کم است! بعد تر یاد تارت افتادم و اینکه اگر تو نبودی من شاید با موسیقی انسی نداشتم، خواستم آهنگی برایت بگذارم اینجا، دروغ چرا، خیالی که فقط با جادوی انگشتانت به پرواز در می آید آهنگی در خیال نیافت. می دانی، آخر دست دیدم که بهتر است که ساده بنویسم، ساده ساده:

که پیامبری متولد شد.

علیرضا

آخرین نوشته ها با "زو زو"

این را می نویسم با اینکه دلم نمی آید زو زو را بازنشست کنم، یک بار گفته بودم که آلبوم عکسم است و کتابم، کاغذ یادداشتم و نوار موسیقیم، امروز در یک حرکت ناگهانی یک هوو سرش آوردم. شاید این یکی از آخرین پستها با زو زو باشد.

راستی من را فردا با کمی زور و البته کمی چاشنی خواهش می برند به سرزمین آتیشه، کیشه کیشه کیشه! این بارشاید، اصلا دلم نمی خواهد که بروم، شاید دوباره با دریا و ساحل دریا خلوت کنم و ساعتها به فکر فرو بروم.

و شاید راهی بیابم

علیرضا

3 – 4 – 2 – 1

ترتیب این دوشنبه شبم بود، شبی با ساعد باقری و رادیو پیام و بخش موسیقی کلاسیکش.

علیرضا

می جنگی، با خودت می جنگی، که روی چراغش کلیک کنی یا نکنی، فکر می کنی و فکر می کنی و فکر می کنی.

پیچیده دنیاییست در عین سادگی!

هنوز هم در فکری.

علیرضا

دنیای ساده ای است.

به سادگی صحبت دو پسر دبستانی که در میدان تجریش در کمتر از دقیقه ای و بعد از بحثی کوتاه به این نتیجه می رسند که بهترین مرد روی زمین امیرکبیر است. به همین سادگی و با لبخندی که هیچکس حتی برای تایید نظریه نسبیت هم به انیشتن نزد حرف یکدیگر را تایید می کنند و به سراغ حل مشکلی دیگر از مشکلاتشان می روند، به همین سادگی.

علیرضا